O wyroku Sądu Administracyjnego w sprawie Uchwały Referendalnej. Kawa na ławę.

Uzasadnienie do wyroku jest bardzo istotną częścią dokumentu. Rzucamy więcej światła
na poruszany we wpisie: Nieomylny majestat wójta. Kto kolejny pod Sąd, na Policję lub do Urzędu Skarbowego? wyrok sądowy. Dlaczego pomimo wyroku wynik referendum „poszedł w świat”, co konkretnie zaskarżył Stefan Traczyk i kto jest przyczyną całego bałaganu legislacyjnego dowiecie się Państwo z poniższej treści:

Najistotniejsze fragmenty postanowienia ws skargi i wyroku (zamieszczonego na końcu wpisu) wyróżniliśmy kolorem czerwonym.

Jak zwykle do Państwa – Drodzy czytelnicy i recenzenci należy ocena kto wykorzystuje wyrok  WSA i w jakim celu, pomijając jego uzasadnienie.
Natomiast bezsprzecznym faktem jest to, że gdyby Rada Gminy posiadała takie wsparcie prawnicze jakim dysponuje urząd a konkretnie jego przedstawiciel = wójt, to błędy
w korespondencji Rady z sądem (odpowiedź na skargę była zbyt mało merytoryczna
w swojej treści) oraz samo sformułowanie pytania referendalnego (dodanie słów: „…. ze stanowiska wójta”) zapewne by nie wystąpiły.

Postanowienie WSA w Warszawie z 2013-04-05

Sygnatura: II SA/Wa 447/13

Status: nieprawomocne, niekończące

Treść wyniku: Odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu

Sędziowie:
Andrzej Góraj (przewodniczący, sprawozdawca)

Symbole:
6267 Referendum lokalne
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie … (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)

Hasła:
Wstrzymanie wykonania aktu

Skarżony: Rada Gminy

Powołane przepisy:
Dz.U. 2012 nr 0 poz 270 art. 61 par 3, 5
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity. 

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. T. o wstrzymanie wykonania uchwały Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w sprawie ze skargi S. T. na uchwałę Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w przedmiocie przeprowadzenia referendum gminnego w sprawie odwołania wójta postanawia odmówić wstrzymania wykonania uchwały.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 04 lutego 2013 r. S. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w sprawie przeprowadzenia referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C.

W treści przedmiotowej skargi skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały, argumentując powyższe tym, że podjęcie czynności związanych z referendum na podstawie, jak to określił skarżący, wadliwej uchwały, naraża Gminę C. na niepotrzebne wydatki.

Przedmiotowa skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy wpłynęła do Sądu w dniu 01 marca 2013 r. (data prezentaty Biura Podawczego WSA w Warszawie).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści  art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: ppsa, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 ww. ustawy).

Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu musi zawierać uzasadnienie powodów, dla których Sąd winien postanowić o wstrzymaniu jego wykonania. Oznacza to, że obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z powyższego przepisu spoczywa na wnioskodawcy, a nie na Sądzie. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie podane przez stronę okoliczności wskazują na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę, by Sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji trudne do odwrócenia.

Należy stwierdzić, iż w postępowaniu wszczętym z wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały Sąd nie ocenia legalności zaskarżonego aktu.

Wyjaśnić należy, że „wykonanie aktu może oznaczać spowodowanie lub sprawdzenie w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym, takiego stanu, który jest zgodny z treścią aktu. Ten stan, którego spowodowanie wynika z aktu administracyjnego, stanowi przedmiot jego wykonania. Przedmiotem wykonania aktu jest więc zazwyczaj każde zachowanie podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresat aktu), polegające na działaniu, zaniechaniu określonego działania, znoszeniu zachowań innych podmiotów. W rzeczywistości wykonanie aktu dotyczy najwcześniej aktów zobowiązujących, które określają dla adresatów nakazy lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (patrz. Postępowanie sądowoadministracyjne T. Woś, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1996).” – patrz: uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 15 maja 2000 r. sygn. akt OPS 1/00).

Podnieść należy, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. „Wykonanie aktu normatywnego polega w istocie na wprowadzeniu tego aktu w życie. Jeżeli uchwała stanowiąca przepisy gminne weszła już w życie, staje się obowiązującym prawem, a więc można mówić o stosowaniu jej przepisów. Z tego więc względu wstrzymanie wykonania aktu normatywnego obowiązującego nie może wchodzić w rachubę.” – patrz: uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 15 maja 2000 r. sygn. akt OPS 1/00).

W rozpoznawanej sprawie przedmiot wniosku o wstrzymanie wykonania stanowi uchwała Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w sprawie przeprowadzenia referendum w sprawie odwołania Wójta Gminy C., podjęta na podstawie art. 11,  art. 12 i  art. 28a ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz  art. 4,  art. 5 ust. 1b i ust. 1c, art. 9,  art. 10 i  art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym  (Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 985 ze zm.), po zapoznaniu się z opinią Regionalnej Izby Obrachunkowej w sprawie Uchwały Gminy C. z dnia […] czerwca 2012 r. nr […] o nieudzielaniu Wójtowi Gminy C. absolutorium oraz wysłuchaniu wyjaśnień Wójta. Paragraf 1 ww. uchwały stanowi, iż „postanawia się o przeprowadzeniu referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C. przed upływem kadencji”, z § 6 ww. uchwały wynika zaś, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że postanowieniem Komisarza Wyborczego w W. z dnia […] grudnia 2012 r. nr […] o przeprowadzeniu Referendum Gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C. przed upływem kadencji, datę referendum wyznaczono na niedzielę […] lutego 2013 r. (§ 2 postanowienia).

Biorąc powyższe pod uwagę o wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały nie mógł zostać uwzględniony, bowiem dotyczy aktu, który wszedł w życie. W tych okolicznościach, stosownie do  art. 61 § 3 ppsa, wyłączona jest możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

Z uwagi na powyższe, na podstawie  art. 61 § 3 i § 5 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.

_____________________________________________________________

Wyrok WSA w Warszawie z 2013-05-15

Sygnatura: II SA/Wa 447/13

Status: nieprawomocne, kończące

Treść wyniku: Stwierdzono nieważność zaskarżonego aktu

Sędziowie:
Andrzej Góraj (przewodniczący, sprawozdawca)
Ewa Grochowska-Jung
Sławomir Fularski

Symbole:
6267 Referendum lokalne
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie … (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)

Hasła:
Referenda

Skarżony: Rada Gminy

Powołane przepisy:
Dz.U. 2000 nr 88 poz 985 art. 9 ust. 2
Ustawa z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym. 

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.) Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung Sławomir Fularski Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2013 r. sprawy ze skargi S. T. na uchwałę Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w przedmiocie referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Rady Gminy C. na rzecz skarżącego S. T. kwotę 540 (słownie: pięćset czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada Gminy C. uchwałą z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w sprawie przeprowadzenia referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C., wydaną na podstawie art. 11,  art. 12 i  art. 28a ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j.Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz  art. 4,  art. 5 ust. 1b i ust. 1c, art. 9,  art. 10 i  art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym  (Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 985 ze zm.), po zapoznaniu się z opinią Regionalnej Izby Obrachunkowej w sprawie Uchwały Rady Gminy C. z dnia […] czerwca 2012 r. nr […] o nieudzielaniu Wójtowi Gminy C. absolutorium oraz wysłuchaniu wyjaśnień Wójta, uchwaliła:

– postanawia się o przeprowadzeniu referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C. przed upływem kadencji (§ 1),

– ustala się następującą treść pytania referendum: „Czy jest Pan/Pani za odwołaniem Pana S. T. Wójta Gminy C. przed upływem kadencji?”. Pod pytaniem umieszczone będą dwa warianty odpowiedzi: „TAK”, „NIE” (§ 2),

– termin przeprowadzenia referendum, wzór i treść karty do głosowania oraz kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum określi Komisarz Wyborczy w W., w postępowaniu o przeprowadzeniu referendum, stosownie do  art. 25 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym  (Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 985 ze zm.) (§ 3),

– uchwała podlega opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Województwa […] oraz rozplakatowaniu na terenie gminy (§ 4),

– uchwałę przekazuje się Komisarzowi Wyborczemu w W. (§ 5),

– uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia (§ 6).

Pismem z dnia 04 lutego 2013 r. S. T. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. uchwałę Rady Gminy C. z dnia […] listopada 2012 r. nr […] w sprawie przeprowadzenia referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C., wnosząc o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżący zarzucił zaskarżonej uchwale:

>>> Przypis: Prosimy zwrócić uwagę na argumenty skargi.
>>> Nie ma tu zarzutu nieprawdy. Szuka się jedynie haczyków prawnych:

1) podjęcie uchwały z naruszeniem Statutu Gminy C. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2003 r. nr 243, poz. 6401 ze zm.):

– § 7 ust. 6 – poprzez złożenie projektu uchwały razem z wnioskiem o zmianę porządku obrad w dniu […] listopada 2012 r., a więc w dniu sesji Rady Gminy, podczas gdy z treści ww. § jednoznacznie wynika, że projekty uchwał i inne materiały winny wpływać do biura Rady przynajmniej na 3 dni robocze przed terminem sesji nadzwyczajnej,

– § 8 ust. 2 – poprzez przyjęcie przez Radę stanowiska, iż nie będzie odwoływać się od rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody dotyczącego uchwały Rady Gminy C. nr […] bez podjęcia uchwały w tym przedmiocie, podczas gdy z treści ww. § jednoznacznie wynika, że Rada w formie uchwał wyraża opinie i zajmuje stanowiska,

– § 18 ust. 2 pkt 1, 2 – poprzez niepodjęcie wskazanych w ww. § czynności dotyczących projektu uchwały załączonego do wniosku o zmianę porządku obrad z dnia […] listopada 2012 r.,

– § 18 ust. 3 – poprzez niezaopiniowanie przez właściwą komisję projektu uchwały załączonego do wniosku o zmianę porządku obrad z dnia […] listopada 2012 r.,

– § 19 pkt 4 i 8 – poprzez niewskazanie w uchwale Rady Gminy C. nr […] organu odpowiedzialnego za wykonanie uchwały oraz braku opinii radcy prawnego co do zgodności z prawem projektu uchwały załączonego do wniosku o zmianę porządku obrad z dnia […] listopada 2012 r.,

– § 25 ust. 1 – poprzez głosowanie nad poprawkami do projektu uchwały nr […] niezgodnie z porządkiem wskazanym w ww. §;

2) naruszenie  art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym  (Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 985 ze zm.) poprzez:

– zawarcie w treści uchwały nieprecyzyjnego pytania, jakie ma być przedstawione głosującym podczas referendum,

– niewskazanie w treści uchwały terminu przeprowadzenia referendum,

– niewskazanie w treści uchwały wzoru karty do głosowania oraz wzoru nakładek na karty do głosowania sporządzonych w alfabecie Braille’a,

– niewskazanie w treści uchwały kalendarza czynności związanych z przeprowadzeniem referendum;

3) naruszenie przepisów prawa poprzez podjęcie uchwały nr […] podczas obowiązywania uchwały nr […], tak że w tym samym czasie obowiązywały dwie uchwały – w sprawie przeprowadzenia referendum gminnego w sprawie odwołania Wójta Gminy C. oraz poprzez uchwalenie kolejnej uchwały w sprawie przeprowadzenia referendum, podczas gdy z wykładni przepisów prawa wynika, iż przez Radę Gminy może zostać podjęta w tym trybie jedna uchwała w sprawie odwołania wójta.

W związku z powyższym, w ocenie strony skarżącej, zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem m.in. § 119 w zw. z § 143 załącznika rozporządzenia Prezesa RM z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „zasad techniki prawodawczej”  (Dz. U. z 2002 r. nr 100, poz. 908) oraz wykładni tych paragrafów.

W odpowiedzi na skargę organ uznał skargę za bezzasadną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z  art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych  (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądy administracyjne, kierując się wspomnianym kryterium legalności, dokonują oceny zgodności treści zaskarżonego aktu oraz procesu jego wydania
z normami prawnymi – odpowiednio: ustrojowymi, proceduralnymi i materialnymi – przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu prawnego i zasadniczo na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. W myśl  art. 3 § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: „P.p.s.a.”) – nawiązującego w tym zakresie wprost do  art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego oraz inne akty tych organów i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej.

Jak stanowi  art. 147 P.p.s.a., Sąd, w razie uwzględnienia skargi na uchwałę lub akt,
o których mowa w  art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że wydane zostały z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

Przesłanki nieważności aktu organu gminy określone zostały w art. 91 ust. 1 zd. 1 ustawy
o samorządzie gminnym, zgodnie z którym uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne.

W przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa, co wynika z treści art. 90 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym.

Powyższe oznacza, że jedynie istotne naruszenie prawa może być podstawą stwierdzenia nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy. Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował bliżej, jakie naruszenie prawa może być uznane za istotne, a jakie za nieistotne w tym zakresie, należy odwołać się do stanowiska wypracowanego w doktrynie i w orzecznictwie.

Za istotne naruszenie prawa w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych uznaje się uchybienia prowadzące do takich skutków, które nie mogą zostać zaakceptowane w demokratycznym państwie prawnym, które wpływają na treść uchwały lub zarządzenia (patrz np. wyrok NSA z 11 lutego 1998 r., II SA/Wr 1459/97, wyrok NSA z 08 lutego 1996 r., SA/Gd 327/95, wyrok WSA we Wrocławiu z 13 kwietnia 2012 r., IV SA/Wr 625/11, publ. https://cbois.nsa.gov.pl). Takim uchybieniem jest między innymi naruszenie przepisów prawa wyznaczających kompetencje do wydania aktu lub podstawę prawną, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego – przez wadliwą ich wykładnię – oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał, jeżeli na skutek tego naruszenia zapadła uchwała innej treści, niż gdyby naruszenie nie nastąpiło (por. M. Stahl, Z. Kmieciak, Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego w świetle orzecznictwa NSA i poglądów doktryny. Samorząd terytorialny, 2001, z. 1-2.).

W judykaturze za istotne naruszenie prawa (będące podstawą do stwierdzenia nieważności aktu) przyjmuje się takiego rodzaju naruszenia prawa jak: podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, naruszenie procedury podjęcia uchwały (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 1998 r., II SA/Wr 1459/97, OwSS 1998/3/79, z 08 lutego 1996 r., SA/Gd 327/95, OwSS 1996, nr 3, poz. 90, z 26 lipca 2012 r., I OSK 679/12 i I OSK 997/12, publ. https://cbois.nsa.gov.pl).

Stwierdzenie nieważności uchwały może nastąpić więc tylko wtedy, gdy uchwała pozostaje w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawnym, co jest oczywiste
i bezpośrednie oraz wynika to wprost z treści tego przepisu. Nie jest zaś konieczne rażące naruszenie, warunkujące stwierdzenie nieważności decyzji czy postanowienia, o jakim mowa w przepisie  art. 156 § 1 K.p.a.

Przedmiotem tak rozumianej kontroli Sądu w sprawie niniejszej jest uchwała Rady Gminy C. nr […] z dnia […] listopada 2012 r., stąd istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny tego, czy powyższa uchwała, odpowiada prawu.

>>> Przypis: nie kontroluje się zasadności argumentów za odwołaniem wójta,
>>> którymi tu sam wójt również nie posługuje się, ponieważ dwukrotnie
>>> przegrał sprawę sądową w trybie wyborczym w tamtym czasie.
>>> Pisaliśmy o tym: TUTAJ.

Omawianą materię reguluje ustawa z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. z 2000 r. nr 88, poz. 985). Przepis  art. 9 ust. 2 ww. normy prawnej precyzuje to, jakie niezbędne elementy musi zawierać uchwała w sprawie przeprowadzenia referendum. Elementami tymi są:

– pytanie lub pytania referendum, albo warianty zaproponowane mieszkańcom jednostki do wyboru,

– termin przeprowadzenia referendum,

– wzór karty do głosowania oraz wzory nakładek na karty do głosowania sporządzone
w alfabecie Braille’a,

– kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum.

Sformułowanie, jakim posłużył się ustawodawca, tworząc powyższy przepis, a mianowicie „uchwała (…) zawiera”, nie pozostawia żadnych wątpliwości, że wyliczenie dokonane w przepisie oznacza niezbędne części składowe uchwały. Stąd należy więc wywieść, że uchwała, która nie zawiera któregokolwiek z elementów opisanych w art. 9 ust. 2 omawianej ustawy, nie może być traktowana jako poprawna.

Przenosząc powyższe rozważania na realia niniejszej sprawy wskazać należy, że badana uchwała jawi się jako wadliwa. Nie zawiera ona odniesienia do tematyki oznaczonej w art. 9 ust. 2 pkt 2, 3 i 4 ustawy
o referendum lokalnym. Nie określa bowiem terminu, w jakim referendum miałoby się odbyć, nie określa wzoru karty do głosowania ani wzoru nakładek w alfabecie Braille’a, jak również nie określa kalendarza czynności związanych z przeprowadzeniem referendum.

W ocenie tutejszego Sądu brak jest przesłanek umożliwiających uznanie,
iż dokonane w badanej uchwale odesłanie do art. 25 powyższej ustawy, konwaliduje wychwycone nieprawidłowości. Stwierdzenie że, „termin przeprowadzenia referendum, wzór i treść karty do głosowania oraz kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum określi Komisarz Wyborczy”, nie zmienia bowiem faktu braku ustalenia powyższych elementów w skarżonej uchwale. W świetle powyższego, uchwała Rady Gminy C. nr […] z dnia […] listopada 2012 r. winna być uznana za oczywiście niezgodną z prawem, w stopniu uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności.

Na marginesie podkreślenia wymaga okoliczność, że pytanie referendalne, opisane w § 2 badanej uchwały, nie zostało precyzyjnie sformułowane. Nie określa bowiem w sposób jasny i czytelny tego, z jakiej funkcji skarżący miałby zostać odwołany. Oczywiście całokształt sprawy sprawia, że można domyślać się tego, że intencją pytającego jest nawiązanie do odwołania skarżącego z funkcji Wójta Gminy C. Nie mniej jednak, pytanie stawiane w referendum powinno być sformułowane w taki sposób, aby nie zachodził nawet cień wątpliwości co do tego, czego w istocie pytanie dotyczy.

Odnosząc się do zarzutów skargi, dotyczących naruszenia przepisów statutu gminy, przy uchwalaniu spornej uchwały, uznać należy, że znajdują one uzasadnienie. Te nieprawidłowości nie rzutowały jednakże na rozstrzygnięcie Sądu. Przedmiotowe uchybienia należało bowiem oceniać przez pryzmat normy  art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W myśl tego przepisu, rozstrzygnięcie Sądu uzależnione jest od tego, czy zostały naruszone przepisy postępowania, a naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Niewystarczającym jest więc ustalenie zaistnienia określonego naruszenia. Elementem koniecznym dla możliwości wyciągnięcia negatywnych skutków dla organu, od którego pochodzi badany akt, jest stwierdzenie istnienia wpływu uchybienia na rozstrzygnięcie. Wpływ ten musi zaś mieć charakter istotny. W ocenie tutejszego Sądu zarzucane
w skardze uchybienia, polegające na naruszeniu przepisów statutu Gminy, pozostawały bez wpływu na sporną uchwałę.

W związku z powyższym, uznając że skarżona uchwała narusza prawo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w pkt 1 wyroku, na podstawie  art. 147 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku zostało wydane w myśl  art. 152 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

__________________________________________________________

Całość poprzedniego wpisu na ten temat TUTAJ:

Nieomylny majestat wójta. Kto kolejny pod Sąd, na Policję
lub do Urzędu Skarbowego?

Posted on 11 Czerwiec 2013